Het grootste deel van mijn leven heb ik geleefd op wilskracht. Een hele stoot mentale Paardenkracht waar ik een heleboel mee voor elkaar kreeg: Carrière, gezin, spirituele ontwikkeling, sporten, sociale leven; het deed allemaal niet voor elkaar onder. Ik wilde dat gewoon allemaal en ik kon het ook. Met een sterk lichaam en uitmuntende sociale vaardigheden was voor mij de sky geen limit....
Ja, dat lichaam van mij,dat hield ik aan de praat door genoeg suiker te eten en een vaste dosis koffie per dag te drinken. (Duh, lekker cliché hoor ik de lezer al denken en ja, dat is het ook). Daarbij rookte ik ook een sigaretje hier en daar om de emoties wat te nivelleren en keek ik s’avonds een spannende serie om te ‚ontspannen’. Drank was het niet zo voor mij. Ik dronk wel wat, maar meer om mee te doen met het gezelschap. Ik werd er toch ook moe van.
Mocht ik na een lange werkdag het gevoel hebben dat ik beter mijn afspraak voor die avond kon afzeggen, ging er alsnog een kop koffie in. Daarna was ik over mijn vermoeidheidspiek heen en kon ik weer tot een uur of elf twaalf door, om daarna op bed te vallen en als een blok te slapen. Alhoewel, dat weet ik niet meer precies, of het echt zo diep was als ik dacht.
Ik vond het allemaal prima, zolang ik maar niet teveel van mezelf hoefde te houden. Totdat ik door een flinke longontsteking en andere fysieke signalen besloot meer naar mijn lichaam te gaan luisteren, met veel weerstand overigens. Ondertussen kreeg ik een nieuwe relatie en verhuisde ik naar een andere stad. Mijn nieuwe partner nam me mee naar workshops van een organisatie die Universal Medicine heet. Van daaruit begon de ontdekkingsreis om meer te weten te komen over de relatie met mijn lichaam. Het lichaam als baken van waarheid, want het lichaam liegt nooit, zo heb ik ervaren. Ik wil er nog steeds niet altijd naar luisteren, maar ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik ooit zo weinig van mezelf heb kunnen houden.
Wat ik anders doe? Ik heb allereerst mijn voedingspatroon veranderd: ik eet weinig tot geen suiker, geen melkproducten, geen gluten, ik drink geen koffie (ok, af en toe een heerlijke decafé cappuccino, dat dan weer wel) geen alcohol (dat was nog het minst moeilijk) en probeer naar mijn beste vermogen te luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft. Natuurlijk ging dat allemaal niet in een keer. Ik heb er jaren over gedaan en dingen vielen op een organische manier weg. Dus niet middels een rigoureus
dieet of een spartaanse levensstijl, want dat werkt niet voor mij.
Verder ben ik mezelf meer gaan waarderen voor wie ik ben en de kwaliteiten die ik in de wereld breng. Ik hoef mezelf niet te vergelijken met een ander. Verloren tijd en energie. Ik heb meer energie dan ik had toen ik op de wilskracht motor leefde. Het ziet er anders uit: ik ga vroeger naar bed en sta vroeger op, ik doe af en toe powernaps, ga niet meer naar alle sociale events en ben niet meer de hectische persoon die ik was. Sommigen vinden me wat saaier geworden, ik vind dat zelf helemaal niet. Ik ben namelijk dichter gekomen bij wie ik werkelijk ben en dat vind ik ongelooflijk spannend. Daar kan ik geen genoeg van krijgen.........